22

Σ

ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ – ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Το λιμάνι των Πατρών από πάντα, από την αρχαιότητα λόγω της θέσης του προς την Ευρώπη, αλλά και της πόλης παρουσίαζε μεγάλη κίνηση.
Αρχικά το λιμάνι βρισκόταν στο νότιο μέρος της πόλης, στην περιοχή του Αγίου Ανδρέα. Μετά την Φραγκοκρατία μετακινήθηκε βορειότερα με κέντρο την λεγόμενη τότε Magna Ruga, δηλαδή την γνωστή μας Αγίου Νικολάου.

Με το τέλος του αγώνα της εθνεγερσίας και η απελευθέρωση από τους Τούρκους βρίσκει το λιμάνι των Πατρών να είναι …… μία παραλία!
Χωρίς λιμενικά έργα προστασίας και λειτουργίας του. Ίσως να υπήρχαν πρόχειρες μικρές ξύλινες κατασκευές από ιδιωτική πρωτοβουλία για την πρόσδεση αλιευτικών σκαφών. Στην παραλία άρχισαν να λειτουργούν καφενεία, μαγειρεία, ξενοδοχεία κ.α. για την εξυπηρέτηση ναυτικών, επιβατών αλλά και πατρινών που κατέβαιναν στην παραλία προκειμένου να απολαύσουν την θαλάσσια αύρα.
Όμως ήδη είχε αρχίσει η θαλάσσια επικοινωνία σαν πιο πρόσφορη, μιας και δεν υπήρχε οδικό δίκτυο, με άλλα λιμάνια, μόνο που τα σκάφη μεταφοράς επιβατών έδεναν ανοικτά και η επιβίβαση, αποβίβαση των επιβατών γινόταν με μαούνες και βάρκες. Ομοίως και τα σκάφη που μετέφεραν εμπορεύματα από την Ελλάδα στην Ευρώπη, σταφίδα, δημητριακά, δέρματα κ.α., όπως και από την Ευρώπη στην Ελλάδα, Οικοδομικά υλικά, προϊόντα της ευρωπαϊκής υφαντουργίας, ζάχαρη, καφέ, κ.α., έδεναν ανοικτά και φορτοεκφόρτωση γινόταν ομοίως με μαούνες και βάρκες. Από το 1833 τέσσερες γολέτες του “Αυστριακού Λόϋδ” συνδέουν την Πάτρα με την Τεργέστη μέσω Κέρκυρας δύο φορές τον μήνα μεταφέροντας εμπορεύματα και επιβάτες. Η ναυτιλιακή δραστηριότητα αυξάνεται και από το 1837 δραστηριοποιούνται περισσότερα πλοία.
to-limani-tis-patras
Πλέον η ανάγκη λιμενικών έργων είναι επιτακτική. Τα οικονομικά όμως του Δήμου είναι πενιχρά. Στις 22 Αυγούστου 1836 το Δημοτικό Συμβούλιο Δήμου Πατρών παίρνει απόφαση για την κατασκευή μόλου στην επέκταση της οδού Αγίου Νικολάου και για την αντιμετώπιση της δαπάνης επιβάλλεται φορολογία στα εισαγόμενα προϊόντα. Η απόφαση υποβάλλεται μέσω της Νομαρχίας στην κυβέρνηση και εντός ενός μηνός εγκρίνεται. Και το 1838 κατασκευάζεται μόλος μήκους 35 μέτρων ξύλινος. Μετά μία διετία το 1840 προστίθενται 20 μέτρα ακόμη, πλην όμως δεν δύναται να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της ναυσιπλοΐας.
Ο ξύλινος μόλος δεν διέθετε νυκτερινή σήμανση, δηλαδή φάρο με αποτέλεσμα την νύκτα να υπάρχει δυσκολία στην πρόσδεση και κυκλοφορία των σκαφών.

Έτσι το 1858 κατασκευάζεται φάρος, ξύλινος και αυτός. Κατά την δεκαετία του 1850 κατασκευάστηκε και άλλος λιμενοβραχίονας και αποβάθρα, αναποτελεσματικά όμως λόγω του μικρού βάθους που δεν επέτρεπε στα ιστιοφόρα να δέσουν. Το 1869 η Λιμενική Επιτροπή Πατρών ζήτησε από την κυβέρνηση την ανάθεση σύνταξης οριστικής μελέτης για την κατασκευή των απαραίτητων λιμενικών έργων σε ευρωπαίο μηχανικό. Η κυβέρνηση αποδέχτηκε τις προτάσεις και ανάθεσε την μελέτη στον Γάλλο μηχανικό Ν. Πασκάλ, γενικού διευθυντή του λιμανιού της Μασσαλίας.

Όταν τελείωσε η μελέτη την κατασκευή των έργων ανέλαβε ο Γάλλος Π. Μανιάκ. Μετά από πολλές δυσκολίες κατασκευαστικές και δικαστικές περιπέτειες, το 1889 αποπερατώθηκαν ο μόλος Αγίου Νικολάου, ο μόλος Καλαβρύτων και κυματοθραύστης μήκους 1000 μέτρων. Για να γίνεται όμως χρήσει με ευχέρεια έπρεπε να κατασκευαστούν κρηπιδώματα τόσο στους μόλους, όσο και στην παραλιακή γραμμή, καθώς να γίνει και εκβάθυνση της λεκάνης. Οι εργασίες αυτές κατασκευάστηκαν πολλά χρόνια αργότερα.

Μέχρι και σήμερα συνεχώς κατασκευάζονται έργα βελτιώνοντας την λειτουργία και ασφάλεια του λιμανιού.

By stavros|Χωρίς Κατηγορία|0 comment

Comments are closed.