Μετά από ενέργειες του Δήμου Πατρέων, το Υπουργείο Οικονομικών το 1869 παραχώρησε στον Δήμο οικόπεδο επί της πλατείας Βασιλέως Γεωργίου του Α΄, προκειμένου να ανεγερθεί θέατρο.
Όπως μας πληροφορεί η εφημερίδα “Φοίνιξ” στο φύλλο της 13 Φεβρουαρίου 1871, ο θεμέλιος λίθος τοποθετήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 1871 και μάλιστα με την συνοδεία της στρατιωτικής μουσικής. Ο Δήμαρχος Πατρέων Γεώργιος Ρούφος παραχώρησε την ανέγερση του Δημοτικού Θεάτρου σε επιτροπή εύπορων πατρινών.

Η επιτροπή εργάσθηκε με ζήλο, εξασφαλίζοντας και προσφέροντας ότι χρειαζόταν για την ανέγερση του θεάτρου και εντός έξη μηνών το θέατρο ήταν έτοιμο. Η εφημερίδα “Εμπορικός παρατηρητής” στο φύλλο της 7 Απριλίου 1879 μας πληροφορεί ότι τα μέλη της επιτροπής δεν ζήτησαν τίποτα άλλο παρά από ένα θεωρείο, για να παρακολουθούν τις παραστάσεις, το οποίο και τους δόθηκε. Στην εφημερίδα “Γερμανός” στο φύλλο της 16 Φεβρουαρίου 1874 διαβάζουμε: “Εκτυπούται εν Πάτραις την 1 Φεβρουαρίου 1874 “Λογοδοσία”, της επί της ανεγέρσεως και διακοσμήσεως του δημοτικού θεάτρου “Απόλλων” επιτροπής, εκ των Θ. Άμβουργερ, Σ. Χάνκοκ, Μ. Γερούση, Κυρ. Ν. Λάπα, Δ. Π. Πατρινού, Α. Χρυσάνθη. Εστοίχισε 148.542 δρχ. όσα και έδωσαν ο Δήμος και οι μέτοχοι.

Εκτός από θεατρικές παραστάσεις στο δημοτικό θέατρο “Απόλλων” δίδονται χοροεσπερίδες, διαλέξεις, συνέδρια. Σε ολόκληρη την χρονική περίοδο από της ανέγερσης του το θέατρο δεν έχασε τίποτα από την λαμπρότητα του. Ο Π. Χιώτης στο περιοδικό “Κυψέλη Ζακύνθου Α΄” το 1884 γράφει: “Είναι ο Απόλλων θέατρον αξιοθέατον δια την πρόσοψιν και τα επί αττικού στεγάσματος εξ αγάλματα Γλυπτικής, Ζωγραφικής, Αρχιτεκτονικής, Ερατούς, Ήβης και Τερψιχόρης, έχει εξώστην υπόστοον ποικίλως ζωγραφισμένον την οροφήν”. Από επίσκεψη του στην Πάτρα. Θέατρο Απόλλων – Πάτρα Δια το θέατρο “Απόλλων” ο αρχιτέκτονας Δ. Βασιλειάδης σημειώνει στο βιβλίο του “Οδοιπορία στις μορφές και το ύφος του ελληνικού χώρου” Αθήνα 1973, “Οι αρμονικές αναλογίες να σκιάζουμε το κάποιο διακοσμητικό φόρτωμα και το καίριο να μένει ακαταμάχητο και παρόν. Το χέρι του Ερνέστου Τσίλλερ φύσηξε στην πρόσοψη του Δημοτικού Θεάτρου ακίνητο άνεμο σε διάδημα επιβλητικό και αμάραντο. Τοξοστοιχίες με πολλά φέγγη, πολυόμματες, σε υπερεπίθεση, εισβάλανε και στον όροφο, τον στεφάνωσαν, σκαρφάλωσαν για να τον οργώσουν, για να τον κεντήσουν σε αρμονία ανέσπερη στην νηνεμία που τόσο θα αμφισβητηθεί”.

Το θέατρο κατασκευάστηκε με μελέτη που συντάχθηκε από τον αρχιτέκτονα Τσίλλερ. Είναι πανομοιότυπο με το θέατρο της Ζακύνθου, έχει τρείς σειρές θεωρείων και υπερώο. Είναι το παλαιότερο από τα σωζόμενα κλειστά θέατρα. Οι εργασίες κατασκευής περαιώθηκαν το 1872.Τα σχέδια της μελέτης του θεάτρου, από τον Τσίλλερ, υπογεγραμμένα μάλιστα από τον Τσίλλερ, που είχαν χαθεί, βρέθηκαν το 1960 στην Ζάκυνθο, μεταφέρθηκαν στην Πάτρα και χάθηκαν πάλι! Βρέθηκαν όμως για δευτέρα φορά σε ένα ντουλάπι μέσα στο θέατρο, από τον επιβλέποντα μηχανικό των εργασιών επισκευής, αρχιτέκτονα του Δήμου Πατρέων Δημήτριο Ζάρλα, κατά την επισκευή του θεάτρου επί δημαρχίας Θεόδωρου Άννινου, μεταφέρθηκαν στην Δημοτική Βιβλιοθήκη, όπου και φυλάσσονται.

Η πρώτη επισκευή έγινε επί δημαρχίας Δ. Κοντογούρη. Τους λόγους μας τους πληροφορεί η εφημερίδα “Φορολογούμενος” στα φύλλα της 25 και 28 Οκτωβρίου 1891, “Το εύρεν εις οικτράν κατάστασιν, απογυμνομένον, λεηλατημένον, φαυλόβιοι εκοιμούντο, αίγες εσταυλίζοντο. Τούτο γίνεται πάντοτε, όταν τελειώνουν οι παραστάσεις”.

Ανακαίνιση – αποκατάσταση του θεάτρου έγινε το 1972 επί δημάρχου Κ. Γκολφινόπουλου, άλλη επί δημάρχου Θ. Άννινου και άλλη επί δημάρχου Α. Καράβολα.