Το Ρωμαϊκό ωδείο βρίσκεται στα δυτικά του κάστρου των Πατρών, στην άνω πόλη, δίπλα στο ρωμαϊκό στάδιο. Είναι επενδυμένο με τούβλα και οι κερκίδες του επενδυμένες με μάρμαρο. Ο Παυσανίας σε ένα από τα ταξίδια του επισκέφτηκε και την Πάτρα, περί το 170 μ. χ.
Αναφέρει λοιπόν στα ταξιδιωτικά του ότι το Ρωμαϊκό ωδείο της Πάτρας ήταν παλαιότερο από το ωδείο του Ηρώδη του Αττικού, το οποίο (το Ηρώδειο), οικοδομήθηκε το 161 μ. χ., ενώ το ωδείο των Πατρών κατασκευάστηκε το πρώτο μισό του 2ου αιώνα μ. χ. ‘Όπως αναφέρει ο Παυσανίας το ωδείο ήταν συνέχεια της Ρωμαϊκής αγοράς της πόλης.

Ήταν διακοσμημένο με αγάλματα και άλλες διακοσμήσεις, όχι όμως όπως το Ηρώδειο, που το θεωρούσε λαμπρότερο και συγκεκριμένα γράφει: ” Έχει την ωραιότερα διακόσμηση που έχω δει, αν εξαιρέσει βέβαια κανείς αυτή του ωδείου της Αθήνας”. Αναφέρει επίσης ότι υπήρχε άγαλμα του Απόλλωνα, που έγινε από λάφυρα του πολέμου κατά των Γαλατών το 279 π. χ., όταν οι Πατρινοί είχαν βοηθήσει τους Αιτωλούς. Μπορούμε να πούμε ότι ήταν ένα μεγαλοπρεπές οικοδόμημα των Ρωμαϊκών χρόνων. Ο ιστορικός των Πατρών Στέφανος Θωμόπουλος αναφέρει στην ιστορία του ότι πιθανόν κατασκευάστηκε στα χρόνια του Αυγούστου. Έπαψε να χρησιμοποιείται στα τέλη του 3ου μ. χ. αιώνα μετά από μια καταστροφική πυρκαγιά που πιθανόν συνδέεται με την επιδρομή των Ερούλων (αρχαίος γερμανικός λαός).

Με τα χρόνια που πέρασαν το ωδείο έπαθε μεγάλες ζημιές. Οι ζημιές έγιναν από φυσικές καταστροφές, από επιδρομές, από λεηλασία των υλικών διακόσμησης και κατασκευής του. Τέλος εξαφανίστηκε σχεδόν από επιχωματώσεις, διότι προϊόντα εκσκαφών και κατεδαφίσεων ερίπτοντο στον χώρο του ωδείου, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μικρός λόφος, ο λόφος του Στράνη όπως λεγόταν. ο Φρανσουά Πουκεβίλ αναφέρει στα ταξιδιωτικά του ότι μόνο μικρά τμήματα του ωδείου φαίνονταν στον περίβολο των σπιτιών. Το 1889 για τις ανάγκες κατασκευής του λιμανιού της Πάτρας και συγκεκριμένα για τις επιχωματώσεις, αποφασίστηκε να γίνει λήψη υλικού από τον λόφο του Στράνη και έτσι αποκαλύφθηκε το Ρωμαϊκό ωδείο της Πάτρας.

Πέρασαν πολλές δεκαετίες μέχρι να ξεκινήσει η διαδικασία αναστύλωσης του μνημείου, η οποία ολοκληρώθηκε το 1956 και το ωδείο απέκτησε την αρχική του μορφή. Από το 1959 έως το 1963 με πρωτοβουλία και προσωπική δαπάνη του αρχιτέκτονα Ιωάννη Βασιλείου έγινε η αναμαρμάρωση και αναστύλωση πολλών χώρων του, για αυτό του το έργο μάλιστα ο Βασιλείου τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών και από τον Δήμο Πατρέων. Το ίδιο χρονικό διάστημα έγιναν οι απαλλοτριώσεις των οικοδομών που υπήρχαν στο οικοδομικό τετράγωνο του ωδείου, και διαμορφώθηκε ο περιβάλλον χώρος του, σε αρχαιολογικό με την έκθεση σε αυτό σαρκοφάγων, ψηφιδωτών και άλλων αρχαίων ευρημάτων.

Το Ρωμαϊκό Ωδείο της ΠάτραςΑς σημειωθεί ότι στην ΒΑ γωνία του ωδείου, δηλαδή Παντοκράτορος και Πλατεία Αγίου Γεωργίου μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1950 υπήρχαν τα ερείπια από το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, στο οποίο στις 25 Μαρτίου 1821 έγινε λειτουργία, κατέλυσαν την νηστεία και εν συνεχεία στον περίβολο του, εκεί που είναι τώρα η ομώνυμη πλατεία, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός κήρυξε την επανάσταση του 1821. Δυστυχώς τα ερείπια από αυτό το εκκλησάκι δεν αναστυλώθηκαν, αλλά μπαζώθηκαν και ακόμη είναι μπαζωμένα.

Το ωδείο έχει όλα τα βασικά μέρη του θεάτρου. Έχει κοίλο, το πάνω μέρος του οποίου υποστηρίζεται από δέκα ακτινωτά τοποθετημένους θαλάμους, ημικυκλική ορχήστρα, σκηνικό οικοδόμημα από προσκήνιο, σκηνή, παρασκήνια και στις είκοσι τρείς κερκίδες του μπορούν να φιλοξενηθούν 2.300 θεατές. Με βάση της διαστάσεις του ωδείου μπορεί να υποτεθεί ότι ήταν στεγασμένο αν και ανασκαφικά δεν έχει αποδειχθεί. Σήμερα το ωδείο μετά την αναστύλωση του είναι επισκέψιμο και χρησιμοποιείται για πολιτιστικές εκδηλώσεις.